dans gibi

   Yüzyılın başları. Herşey değişiyor ve dönüşüyor. Gelenekselliğin izleri yavaş yavaş görünmez oluyor. Kentler modernizmi selamlarken yeni hayat tarzı inşa ediliyor. Edebiyat, sinema, müzik ve dans katılığından sıyrılıyor. Kendi adıma tam da Paris'te Geceyarısı'nda Woody Allen'ın anlattığı gibi "keşke o zamanda yaşasaydım" dediğim zamanlar.
   Ve böyle bir dönemde bir kadın, heyecanlı dansçı bir kadın, Martha Graham. Klasik dansın snırlarını genişletmak arzusunda. Geçmişin kalıplarından sıyrılıp yeni bir stil, kareografi yaratmak istiyor. Dansın kelime dağarcını genişletiyor.  İnsan psikolojisini, cinselliği dansına dahil ediyor Toplumsal olaylara, politik konulara dansıyla tavır geliştiriyor. Bir nevi dansın alanını sahneden sokaklara genişletiyor.
   28 Ekim gecesi işte yüzyılımızın çığır açan kadınlarından Martha Graham'ın kurduğu dans topluluğunun gösterisi vardı. İş Sanat'ta yaş ortalaması hayli yükseklerde bir kalabalık Graham'ın eserlerini izlemeye gelmişti. Malesef asıl izlemesi gereken gençler o kadar az sayıdaydı ki.
 Üç gösteriden oluşan bir program, bir tür retrospektif gibi. İlk gösteri Chronicle (Tarihçe) dı ki bence en çarpıcı olandı. Neyse ki youtube'tan tekrar tekrar izlemek mümkün. İlk kez 1936 yılında sergilenmiş. Ancak günümüz için bile çok anlamlı. Chronicle, Avrupa'da ortaya çıkan faşizm tehlikesine karşı bir yakarış. Dansı oluşturan bölümler de oldukça manidar:
  İlk olarak "Felaket Öncesi Danslar"; sonra "Hortlak 191 ve Maskeli Oyun" ve en son "Felaket Sonrası Danslar- Sokaklara Karışma ve Trajik Tatil"

 

   Martha Graham bedeniyle böylesine insan hallerini anlatırken benim ellerim sadece yüzüğünü parmaklarında dans ettirebiliyor.  Ben de gümüş ve inciyi birarada kullanarak bir yüzük yaptım, dans etmeyi deneyen. O yüzden adına sadece "dans gibi" diyebiliyorum.
  

"dans gibi", yüzük

   Tezgahtan çıkan en son işlerden "dans gibi". Amatör bir çocuk gibi dans etmek istiyor işte