İçim içimi yiyiyor. sinirliyim, gerginim, mutsuzum... Sanki binlerce küçük kurtçuk içime salınmış beni tüketiyor. Bir kaç gündür Hakan Günday'ın "AZ" kitabını okuyorum. Okumuyorum aslında yutuyorum. Yazarın anlattığı gerçeklik öyle bir sarsarak uyandırıyor ki, sizin hayatınınz yanında kocaman bir yalan kalıyor.
Sonra zaman geçiyor, yavaş yavaş kuruntularınız evcilleşiyor. Unutuyorsunuz, unutuyoruz... dünyanın en güzel ilacı "unutmak". Ama ben unutmak istemedim, kendimi farkında kılabilmek için küçük bir işaret kazıdım. İşte böyle birşey çıktı. "Kuruntu"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder