Farklı zamanlarda üretilmiş her eser uzun uzun üzerine düşündürüyor. Tüm yaşanmışlıklara rağmen hala nasıl burada olduğunu, böylece durabildiğini soruyor? Özellikle Sprague Chair adlı birbirine iliştirilmiş metal sandalyeler.
 |
| Sprague Chairs (2001) |
North Adams'daki eski Sprague elektrik fabrikasının yerine kurulan Mass MOCA (Massachusetts Modern Sanatlar Müzesi)'da üretilmiş. Burası aynı zamanda ülkenin en büyük görsel ve performans sanatları merkezi. Tüm bu sandalyeler artık kapalı olan bu fabrikada çalışmış olan işçilerin kullandığı sandalyeler. Tüm sandalyeler bakırla birbirlerine dikişlenmiş ve ilk sahipleri gibi işlevsiz kılınmışlar. Herbiri üzerine işlenen nakışlarda "ihtiyaç fazlası" olmayı, işten çıkarılmayı, iş bırakmayı temsil ediyor.
İhtiyaç fazlası... Alışveriş merkezi inşaatında yanarak ölen 11 ihtiyaç fazlası işçi; arızayı gidermek için deniz bisikletiyle açılan ve bisikletin alabora olmasıyla donarak ölen 5 ihtiyaç fazlası işçi; kimyasal gazdan zehirlenen 22 ihtiyaç fazlası tekstil işçisi ve diğerleri..
İş kazasıyla öldürülmüş tersane işçileri, cansız bedenleri toprağın altında bırakılan maden işçileri, "hala burada" olduklarını yakarırken ne kadar süre daha etleşmiş kalbimizin ağırlığını kaldırabileceğiz?
Denetimlere kör, insan canının önemsenmediği ve kadere, alın yazısına havale edildiği öte yandan daha çok büyümek daha çok şişmek için teşviklerin dizi dizi sıralandığı zamanlar...
 |
| Griter Divide 2002 |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder